kulak memesiyle oynamak

çocukluktan gelen ve üzerime yapışan en güzel, en zevkli alışkanlığım. alışkanlık. bu mevzunun ağa babası olanlar konuyu freud'a falan bağlamaya çalışmışlar. ki bu tarz her muhabbet nedense ona bağlanıyor. o zaman alın şunu da bağlayın, ben mevzuyu anlatmaya çalışayım; "sikeyim freud'u. hadi açıklasın bunu da." neyse işte baboli, bu eylem benim şu hayatta en keyif alarak yaptığım şey. tabii kendi kulak mememle oynamıyorum ben. daha çok en yakınımdaki insanın kulak memesiyle oynuyorum. çocukluğumdan geliyor bu mevzu. ta çük kadar veletken anamın kulak memesini tutup uyurdum mesela. iyi hatırlıyorum. ben anamın kulak memesine yapıştıkça o bana kızardı ve yarı şaka yarı ciddi bir temennide bulunurdu; "bi gün evlendiğinde eşinin kulakları kocaman olur inşallah." annemin bu temennisinin nedeniyse şuydu; ben annemin kulak memesini tutmakla kalmayıp gevrek bir kıvama getirmek için bazen sıkıyor bazense ısırıyordum. ilkokula gittiğim yıllarda aşırı garipsendi bu durum. hatta yanyana oturduğum iki kız beni birer gün arayla örtmene şikayet etmişlerdi. ben müdür odasında boynu bükük beklerken onlar kıs kıs gülüyordu. müdür, "olm, niye çekiyosun arkadaşlarının kulağını" dediğinde ben, "örtmenim çekmiyorum, tutuyorum" diye cevap veremiyordum. bizim zilliler durumu öyle bir aktarmışlar ki, sanki ben onların canını yakmak için tutuyorum kulaklarını. oysa öyle değildi. ben sadece onların kulak memeleriyle oynuyordum. ve bu benim hoşuma gidiyordu. alçaklar!!! aile içerisinde herkes bu durumu kabul etti bir zaman sonra. rahmetli amcam hariç. ki kendisi gerçek bir diktatördü. humeyni ne ki amına koyim, herif bildiğin fidel castro'ydu. amcamın sertliğini ve tavissizliğini bilen abim bir gün beni kafalayıp, amcamın kulak memesiyle oynarsam beni galatasaray'ın maçını izlemeye götüreceğini söyledi. ben de bu cazip teklifi geri çevirmeyip hemen yanına sokuldum kitap okuyan amcamın. götüm götüm kucağına doğru gidip şirinlik yaparak dizine oturmayı garantiledikten sonra, hafifçe elimi-kolumu açmaya, amcamın kulağıyla temas sağlamaya başladım. tam elimi kulak memesine atıp oynamaya başlayacaktım ki kendisi bir anda parlayıp anneme çıkıştı; "yahu gelin, ben inek miyim? bu oğlan kulağımdan çekiyo!!!" annem gülsün mü, ağlasın mı. ben güleyim mi, ağlayayım mı. ben ne güleyim ne de ağlayayım. kalkıp sadece kaçayım. öyle bir kalkıp kaçtım ki rahmetlinin dizinden, sokakta gördüğüm an bile yolumu değiştirdim o vefat edene kadar. bu muhabbetse abime koz oldu. yaşım geldi 32'ye, kendisi hala bir yerlerde bu mevzuyu millete anlatıp benle dalga geçer. amcamdan kurtulup ilkokul yıllarını da zorlu bir şekilde atlattıktan sonra ortaokul ve lise yılları başladı. bu sefer kulak memesiyle oyunayabileceğim insanı bulmak daha zordu. ben de bir şekilde yolunu bulup bazen şaka yollu bazense ciddi ciddi yapışıyordum en samimi olduğum arkadaşımın kulağına. onu da alıştırıp üniversiteye başladığımda kimin kulağını tutayım ben? kimin kulağına elimi atsam, herkeste bir homofobi. üniversitenin ilk yılları bir genç kızın kulağını hatta kulak memesini tutmak mı, yok olm öyle bi şey. ben kızın kulağa elimi atsam mevzu karakolda biter. neyse ki ev arkadaşlarımdan birisi ara ara tutmama izin veriyordu. hatta bazen bulaşığı yıkamam karşılığı kulak memesiyle oynamama eyvallah demişti. diğer arkadaş ise ilk günden tavrını koymuştu, "kulağıma elini atarsan toynağını sikerim." üniversitenin ilk yıllarında tatil için antalya'ya gittiğimde abim, yengem ve yeğen de tatil için gelmişlerdi. ben kendilerinin kaldığı otele gidip kendilerini gördüğümde yengem yarı şaka yarı ciddi "güney" demişti. "biliyo musun, volkan da sen gibi kulak memesiyle oynuyo. abinin ve benim kulak memelerimiz yara oldu hep." mal mal gülüp mutlu oluyordum bu durumdan. hemen yeğeni kucağıma alıp sevdiğimde yengem kaş-göz işaretiyle asla yeğenin kulak memesini tutmama mı söylüyordu. bense yeğenin kepçe kulaklarına ulaşmanın ve kulak memelerini tutmanın planını yapıyordum. bir ara küt diye yeğenin kulak memesini tuttuğumda onun şaşkın bakışı ve tebessümüyle karşılaştım. hemen kendisi de elini benim kulak mememe atıp annesine döndü, "çok güzel ama." ahaha, o an güldüğüm kadar hayatım boyunca hiçbir zaman gülmedim sanırım. evet, güzeldi. yalan yok. gerçi hala güzel. üniversiteyi bitirip binbir curcunadan geçtikten sonra mevzu askerliğe gelmişti. ulen koca askeriye, herkesin korkusu pembe kimlik muhabbeti. el-kol şakasını ise zaten sevmem. ama kimin kulak memesini tutsam ben. bir gün gazinoda sıraya girmiş kağıt mendil, çikolata ve meyve suyu gibi şeyler almaya çalışıyorum. bunalmışım askerlikten. bir el hissettim kulak mememde. hissetmemle geri dönmem bir oldu. benim devrelerden istanbullu tuığrul yapışmış kulak mememe. "lan çek elini olm, bura askeriye. sikerler belamızı" demeye kalmadı ben de onun kulak memesine yapıştım. allahtan, millet kendi telaşında. o hemen mevzuyu açıklamaya çalıştığında "olm, 6 yaşımdan beri kulak memesiyle oynuyorum ben" dedim. ara ara kulak memelerimizi sıkıp geçiştirdik askerliği de. bu mevzu ise hep benimle olacak sanırım. şimdilerde kimle tanışsam ya da kimle birlikte olsam tedirginlik yaşıyorum. insanların birbirine tahammülü bitmiş, değil birilerinin kulak memesiyle oynamak, millete selam vermeye korkuyorum. ha bu arada, üniversitedeyken kulak memesiyle oynamama izin vermeyen arkadaşın oğlu kulak memesi manyağı çıktı. arkadaş geçen kış isviçre'den türkiye'ye geldiğinde söyledi, "lan nasıl ah etmişsen deniz kulak memesi manyağı çıktı anasını satim. benim de ece'nin de kulaklarını da yara etti hep." ben de gülerek karşılık vermiştim kendisine, "ahaha, benim tutmama bi kere bile izin vermedin. beter ol ipne."

dalgın olduğum zamanlar istemsizce kendimi o halde buluyorum

en uyuz olduğum şey. ne hikmetse hep başıma geliyor. ve oynayan herkes 'bo no kodor gozol boşe lon' diye tepki veriyor. git kendine kulak memesi al kardeşim benimkiyle ne alıp veremediğin var.

başka memeyle oynayamayınca..

böyle şeyler nedense hoşuma gider.lisedeki servisimde vardı bi eleman 2 yıl boyunca aklına geldikçe kulak mememle oynardı.

oynaması güzel, oynanmasına zıt olduğum şey.

küçükken hususi olarak babamın yanına giderdim bu eylemi gerçekleştirmek için ve yalnızca babamın kulak memeleriyle oynardım. (bkz: zevk alınan ufak sapıklıklar ) aklıma geldi şimdi, babam iyi dayanmış bana. şimdi "oğf nisyan sıcakta sarılıp durma." diye beni savurtup atıyor kenara. canım babağm.

böyle bişey olamaz, oynaya oynaya yara oluyordu . gobelde bu hastalik gibi biseydi. bizde suç niye oynatiyosan . kız olsam çok can yakardım varya sksjsjsjsj

arada en yakın arkadaşımın kulak memesiyle oynayıp uu memeni elledim derdim evet psikolojik sorunlarım var

ben varya çok zevk alıyorum sürekli kendi kulak mememle oynarım bir nevî terapi

bazı bebekler için vazgeçilmez bir uykuya dalma eylemi